Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

«Δεν μου φτάνει το 24ωρο!»: 3 tips για να πάρεις το χρόνο στα χέρια σου!

Βγες από τον φαύλο κύκλο!




Το ξυπνητήρι χτυπά όσο έξω είναι ακόμα νύχτα. Ντους, ντύσιμο, μακιγιάζ, μαλλιά, όλα άψογα, πρωινό, κλειδιά και έφυγες. Στα φανάρια ξαναπερνάς στα γρήγορα τις σημειώσεις για την παρουσίαση. Στο γραφείο, ρυθμοί non-stop μέχρι το βράδυ. Κάπου ανάμεσα προλαβαίνεις να παραγγείλεις φαγητό και να πάρεις την αδερφή σου για ένα (πολύ) γρήγορο γεια. Μετά κατευθείαν για ποτό με το αγόρι σου και τους συναδέλφους του στην καινούρια του δουλειά. Κι όταν ξαπλώνεις εξαντλημένη, τις μικρές πλέον ώρες, συνειδητοποιείς ότι ποτέ δεν πήρες πίσω την κολλητή σου ούτε έκλεισες ραντεβού για τεστ Παπ, πως για ακόμα μία φορά έχασες το μάθημα πιλάτες, ενώ η λίστα με τις εκκρεμότητες συνεχώς μεγαλώνει. Αν σου συμβαίνει συχνά να εύχεσαι το 24ωρο να είχε τουλάχιστον άλλες τρεις ώρες, ήρθε η ώρα να μάθεις πως όσο σκέφτεσαι ότι δεν έχεις αρκετό χρόνο, τότε απλώς κάνεις τα πράγματα χειρότερα. Δες γιατί αυτή η νοοτροπία ουσιαστικά σαμποτάρει ακόμα χειρότερα τη σχέση σου με το χρόνο και πώς μπορείς να βγεις από όλο αυτό.

ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΣΚΕΨΗ «ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ» ΣΕ ΣΤΡΕΣΑΡΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ 

Όπως εξηγεί ο κ. Δημήτρης Πορτοκάλης, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, «για τον καθέναν από εμάς οι αιτίες που οδηγούν στην αίσθηση ότι δεν επαρκεί ο χρόνος μας είναι διαφορετικές και ιδιαίτερες. Σε γενικές γραμμές όμως, όταν οι ακατάπαυστες, επικριτικές σκέψεις παίρνουν τα ηνία στο μυαλό μας, είτε με τη μορφή κριτικής και ενοχών για το παρελθόν είτε ως ανησυχία και φόβο για το μέλλον, χάνεται κάτι πιο πολύτιμο: το εδώ και τώρα, αυτό δηλαδή που πραγματικά υπάρχει. Τα υπόλοιπα είναι άυλες αναμνήσεις ή μελλοντικές κατασκευές που μόνο άγχος και αναβλητικότητα προκαλούν. Είναι όμως, πραγματικά, πολύ πιεστικό και εξουθενωτικό για όποιον βιώνει αυτή τη ''φλυαρία''. Η κούραση αυτή με τη σειρά της δημιουργεί περισσότερο άγχος και πίεση, βάζοντάς μας σε ένα φαύλο κύκλο. Αυτό δε σημαίνει ότι απορρίπτουμε τη σκέψη. Σημαίνει όμως ότι δεν την αφήνουμε να πάρει τον έλεγχο και να μας απορροφήσει. Σημαίνει ότι τη χρησιμοποιούμε αντί να μας χρησιμοποιεί».

ΠΩΣ ΘΑ ΞΑΝΑΠΑΡΕΙΣ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΟΥ

1. Δες τις προτεραιότητές σου
Όταν το μυαλό κολλάει στη σκέψη «δεν έχω χρόνο», έχουμε την τάση να αφήνουμε εκτός προγράμματος ό,τι δεν επείγει, κι ας είναι σημαντικό, όπως η ανάγκη μας για ξεκούραση και χαλάρωση, κάποιες εξετάσεις που χρειάζεται να κάνουμε ή δραστηριότητες που απλώς μας δίνουν χαρά. Μπορεί, για παράδειγμα, να έχουμε πληρώσει 6μηνη συνδρομή στο γυμναστήριο, αλλά μπροστά στα deadlines για τη δουλειά, η γυμναστική μπαίνει αναπόφευκτα σε δεύτερη μοίρα. Το ένα project διαδέχεται το άλλο και σύντομα το 6μηνο έχει περάσει με εσένα να γκρινιάζεις σχεδόν καθημερινά που δεν έχεις εμφανιστεί στο γυμναστήριο ούτε μία φορά.

Η Laura Vanderkam, συγγραφέας του βιβλίου 168 Hours: You Have More Time Than You Think, προτείνει να αντικαταστήσουμε τη φράση «δεν έχω χρόνο για...» με το «δεν είναι προτεραιότητά μου». Δοκίμασε να το πεις και δες πώς νιώθεις. Μάλλον όχι και τόσο καλά, όταν συνειδητοποιείς πως π.χ. δεν είναι προτεραιότητά σου να κάνεις τεστ Παπ. Ο λόγος μας είναι ένα πολύτιμο εργαλείο ώστε να συνειδητοποιούμε τι μας συμβαίνει. Τη στιγμή που θα ακούσεις τον εαυτό σου να μιλάει, θα χτυπήσουν καμπανάκια, θα πάψεις να αγνοείς την αλήθεια και θα βάλεις σε προτεραιότητα όσα πράγματι είναι σημαντικά.

Κι αν αυτό που δείχνει να μη χωράει στο πρόγραμμά σου είναι κάτι που πράγματι δεν αξίζει να είναι πρώτο στη λίστα με τις προτεραιότητές σου, με αυτόν τον τρόπο θα επαναπροσδιορίσεις τα θέλω σου σε πιο λειτουργική βάση. Αν, δηλαδή, αυτό τον καιρό πράγματι θέλεις να επικεντρωθείς στα επαγγελματικά σου, με το να θέτεις συνειδητά τις προτεραιότητές σου, θα πάψεις να σε κατηγορείς που δεν προλαβαίνεις να συνεχίσεις τα μαθήματα ιταλικών.



2. Η έλλειψη φέρνει έλλειψη
Δύο ακαδημαϊκοί, οι Sendhil Mullainathan και Eldar Shafir, των πανεπιστημίων Harvard και Princeton αντίστοιχα, εξηγούν στο βιβλίο τους Scarcity ότι όταν επικεντρωνόμαστε στην έλλειψη, είτε αυτή αφορά το χρόνο είτε το χρήμα ή το φαγητό, επηρεάζονται όλες οι λειτουργίες του νου μας. Και μόνο η σκέψη της έλλειψης έχει την τάση να παίρνει τον έλεγχο του μυαλού μας, παγιδεύοντάς μας σε ένα φαύλο κύκλο που δεν μας αφήνει να δούμε και να εκτιμήσουμε οτιδήποτε άλλο, φρενάροντας όπως είναι φυσικό την δημιουργικότητά μας σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Κατά τη διάρκεια της έρευνάς τους ζήτησαν από δύο ομάδες να εντοπίσουν τις λέξεις «ντόνατ» και «σύννεφο» σε ένα κείμενο. Στη μία ομάδα συμμετείχαν άτομα που βρίσκονταν σε δίαιτα ενώ η άλλη ομάδα αποτελούνταν από ανθρώπους που δεν ακολουθούσαν κάποια συγκεκριμένη διατροφή. Οι συμμετέχοντες της πρώτης ομάδας συνέχισαν να σκέφτονται τη λέξη «ντόνατ» ακόμα και όταν τους ζητήθηκε να βρουν το «σύννεφο», ενώ τους πήρε 30% περισσότερο χρόνο να εντοπίσουν τη δεύτερη λέξη σε σύγκριση με όσους ανήκαν στην δεύτερη ομάδα. Συμπέρασμα; Επειδή είχαν εστιαστεί στη λέξη που στο μυαλό τους είχε ταυτιστεί με την έλλειψη, δηλαδή είχαν επικεντρωθεί στα ντόνατ τα οποία τους έλλειπαν λόγω της δίαιτας, αδυνατούσαν να σκεφτούν οτιδήποτε άλλο. Κατ' αναλογία, όταν σκεφτόμαστε συνεχώς «δεν έχω χρόνο», αυτή η σκέψη λειτουργεί στο μυαλό μας σαν παράσιτο, μπλοκάροντάς μας σε όλα τα πράγματα που έχουμε αναλάβει.

Οι δύο συγγραφείς προτείνουν να ασχολούμαστε με ό,τι θεωρούμε σημαντικό πριν το μυαλό μας μπει καν στη διαδικασία της έλλειψης. Επειδή αυτό που μας στρεσάρει περισσότερο σε σχέση με το χρόνο είναι η δουλειά, αν έχουμε να διαχειριστούμε άλλα σημαντικά ζητήματα, είναι προτιμότερο να τα τακτοποιήσουμε άλλη ώρα. Για παράδειγμα, αν αυτό τον καιρό θέλεις να οργανώσεις μια έκθεση ζωγραφικής/να συνεχίσεις τα ιταλικά σου/να κάνεις μια μαστογραφία, οτιδήποτε είναι σημαντικό για τη σωματική ή ψυχική σου υγεία, κανόνισε τα ραντεβού σου για νωρίς το πρωί, πριν σε παρασύρει η έλλειψη χρόνου που σχεδόν πάντα νιώθουμε μόλις πάμε στο γραφείο.

3. Χρησιμοποίησε τον χρόνο αναμονής εποικοδομητικά
Ανεβαίνεις τις κυλιόμενες σκάλες του μετρό και σε τρώει η σκέψη πως έχεις αργήσει. Τα φανάρια φαίνεται σαν να κάνουν αιώνες να ανάψουν πράσινα. Θεωρείς σπατάλη χρόνου το να περιμένεις στην ουρά για να πάρεις τον καφέ σου. Οι έρευνες των επιστημόνων αποκαλύπτουν πως αυτός ο ενδιάμεσος – κενός χρόνος είναι ικανός να σε βγάλει από την παγίδα της σκέψης «δεν έχω χρόνο» - αρκεί να τον χρησιμοποιήσεις εποικοδομητικά.

Οι καθηγητές Cassie Mogilner του πανεπιστημίου Wharton, Zoe Chance του Yale και Michael Norton του Harvard διεξήγαγαν μια σειρά ερευνών οι οποίες έδειξαν ότι όταν χρησιμοποιούμε μέρος του χρόνου μας για να βοηθήσουμε τους άλλους τελικά νιώθουμε ότι έχουμε περισσότερο χρόνο, αντί για λιγότερο. Οι μελετητές ζήτησαν από την πρώτη ομάδα να αφιερώσει λίγη ώρα ώστε να βοηθήσει ορισμένους φοιτητές με τις εργασίες τους, ενώ από μια δεύτερη ομάδα να κάνει ο καθένας κάτι για τον εαυτό του, αφήνοντάς τους να φύγουν νωρίτερα από τα εργαστήρια. Και ανακάλυψαν ότι όσοι πρόσφεραν το χρόνο τους για να βοηθήσουν κάποιον τελικά νιώθουν πως έχουν περισσότερο χρόνο. Αντίθετα, όσοι απλώς αφιέρωσαν λίγη ώρα σε ό,τι επέλεξαν οι ίδιοι για τον εαυτό τους, δεν ένιωσαν λιγότερο πιεσμένοι από το χρόνο. Όπως εξηγεί η Mogilner, «εξετάσαμε αν αυτό οφείλεται στους κοινωνικούς δεσμούς και τη χαρά που αντλεί κάποιος από το να βοηθάει τους άλλους. Αλλά τελικά βρήκαμε πως όσοι βοηθούν τους άλλους νιώθουν πιο ικανοί, σίγουροι για τον εαυτό τους και χρήσιμοι. Αισθάνονται ότι έχουν πετύχει κάτι και επομένως πως μπορούν να πετύχουν περισσότερα στο μέλλον. Κι αυτή η αποτελεσματικότητα τους κάνει να νιώθουν πως έχουν περισσότερο χρόνο... Ναι, αντικειμενικά είχαν λιγότερο χρόνο στη διάθεσή τους. Αλλά νιώθοντας αποτελεσματικοί, αύξησαν τη δημιουργικότητά τους. Όλοι είμαστε αναβλητικοί και όλοι χρειαζόμαστε να κάνουμε ένα διάλειμμα, ειδικά όταν είμαστε στρεσαρισμένοι. Αν όμως χρησιμοποιήσεις τα διάλειμμά σου για να δεις τηλεόραση, για παράδειγμα, μπορεί να το ευχαριστηθείς, αλλά δεν θα σε κάνει να νιώσεις λιγότερο πιεσμένος από το χρόνο. Είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσεις αυτή τη λίγη ώρα ώστε να βοηθήσεις [...] έναν γνωστό ή έναν άγνωστο, να μαγειρέψεις εθελοντικά για τους άστεγους ή να ετοιμάσεις στο σύντροφό σου το αγαπημένο του φαγητό».

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα βρεθείς να περιμένεις το μετρό ή εκείνο το σημαντικό email, δες αν θα ήταν καλή ώρα να πάρεις τηλέφωνο την κολλητή σου, που ξέρεις ότι αυτή την περίοδο δεν είναι και στα καλύτερά της. Οι έρευνες είναι σαφείς: αν βλέπεις τον ενδιάμεσο χρόνο σου όχι ως κενό, αλλά ως αφορμή για να κάνεις κάτι όμορφο για έναν άλλο άνθρωπο, τότε αυτό όχι μόνο δεν θα σου στερήσει ούτε λεπτό από τον πολύτιμο χρόνο σου, αλλά θα σε κάνει να νιώσεις πως έχεις στη διάθεσή σου πολύ περισσότερη ώρα!

Μπορείς να διαβάσεις το blogpost και στο queen.gr!

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Κάνε το τεστ και μάθε: Πόσο αισιόδοξος άνθρωπος είσαι;

Τελικά το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο;


Κανονίζεις να φύγεις με τον καλό σου το Σαββατοκύριακο, αλλά ξαφνικά σου ανακοινώνουν από τη δουλειά ότι το Σάββατο πρέπει οπωσδήποτε να πας στο γραφείο. Αυτό που συνέβη το βλέπεις σαν μια μικρή αναποδιά και ανοίγεις αμέσως το calendar του κινητού για να βρεις άλλη ημερομηνία ή σου επιβεβαιώνει ότι είσαι η αιώνια άτυχη; Βλέπεις τη ζωή με αισιοδοξία ή όχι;

Στη σελίδα του τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια www.authentichappiness.sas.upenn.edu (στην κατηγορία με τα ερωτηματολόγια) μπορείς να βρεις ένα τεστ φτιαγμένο από την επιστημονική ομάδα του εκπαιδευτικού ιδρύματος, το οποίο μετράει τα επίπεδα αισιοδοξίας σου! Μέσα από 32 ερωτήσεις όπου απαντάς πώς θα αντιδρούσες σε διάφορες καταστάσεις, οι ειδικοί εξετάζουν τον τρόπο που ερμηνεύεις τα όσα θετικά ή αρνητικά συμβαίνουν στη ζωή σου.

Το συγκεκριμένο τεστ έχει επιμεληθεί ο παγκοσμίου φήμης καθηγητής ψυχολογίας και συγγραφέας δρ Martin Seligman.

 Tip: Σύμφωνα με τη θεωρία της Θετικής Ψυχολογίας την οποία έχει διατυπώσει ο δρ Seligman, όσοι είναι αισιόδοξοι πιστεύουν πως (α) τα καλά περιστατικά που τους συμβαίνουν οφείλονται σε γενικούς και μόνιμους παράγοντες, ενώ (β) τα αρνητικά συμβάντα οφείλονται σε αιτίες προσωρινές και συγκεκριμένες σε κάθε περίπτωση. Δηλαδή γενικεύουν τα καλά, αλλά δεν αφήνουν τα αρνητικά να επηρεάσουν τον θετικό τρόπο που βλέπουν τη ζωή συνολικά. Αντίθετα, τα απαισιόδοξα άτομα έχουν την τάση να αποδίδουν (α) τα αρνητικά συμβάντα σε αιτίες πιο «μόνιμες» και γενικές και (β) τα θετικά σε παράγοντες προσωρινούς και συγκεκριμένους για κάθε περίπτωση. Με απλά λόγια, όταν συμβαίνει κάτι καλό σε έναν απαισιόδοξο άνθρωπο, εκείνος πιστεύει ότι συνέβη διότι «έτυχε», ενώ όταν συμβαίνει κάτι αρνητικό, θεωρεί πως οφείλεται στο ότι, για παράδειγμα, όλα πηγαίνουν πάντα στραβά.

Μπορείς να διαβάσεις το blogpost και στο queen.gr!


Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Σε μπλοκάρει η γνώμη των άλλων για σένα; 4 tips για να το ξεπεράσεις!

Πίστεψε στον εαυτό σου και βρες τη δύναμη να ζήσεις τα όνειρά σου! 


Είσαι στο τέταρτο έτος του Οικονομικού, αλλά εδώ και καιρό έχεις αποφασίσει ότι δεν θέλεις να ασχοληθείς ούτε μία μέρα με ισολογισμούς. Μπροστά στην προοπτική να περάσεις τα επόμενα σαράντα χρόνια μέσα σε ένα γραφείο, σε πιάνει κλειστοφοβία. Και μόνο όμως στη σκέψη ότι θα πρέπει να ανακοινώσεις στους δικούς σου πως, αντί να ασχοληθείς με τα οικονομικά, θέλεις να διδάξεις antigravity yoga, τρέμεις. Κι όλα αυτά, παρά το ότι έχεις ήδη ξεκινήσει την εκπαίδευσή σου με παρότρυνση της δικής σου δασκάλας, η οποία είδε το ταλέντο σου από την πρώτη στιγμή. Οι γονείς σου πάντα ονειρεύονταν πως θα κάνεις «κάτι» στη ζωή σου και αυτό το «κάτι» απέχει χιλιάδες χιλιόμετρα από το δικό σου όνειρο. Πόσο σημαντική είναι για εσένα η γνώμη των άλλων; Φοβάσαι την κριτική τους τόσο όταν αφορά σημαντικούς τομείς στη ζωή σου, όπως τα επαγγελματικά ή σε θυμώνουν ακόμα και οι μικρές «παρατηρήσεις» τους για την εμφάνισή σου; Διάβασε πώς θα βρεις τη δύναμη να ζήσεις τα δικά σου όνειρα και να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου, ό,τι και αν λένε οι άλλοι.

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ
Λένε ότι το πώς αντιδρά κανείς στον κόσμο γύρω του λέει περισσότερα για τον ίδιο παρά για τον κόσμο. Όλοι δεχόμαστε κριτική από τους άλλους και μάλιστα για τα πάντα: από το πώς βλέπουμε τον ιδανικό άντρα και το τι φοράμε/τρώμε/αγοράζουμε, έως το πώς κάνουμε τη δουλειά μας και θέλουμε να περνάμε τον ελεύθερό μας χρόνο... Πολλές φορές όμως η κριτική που εισπράττουμε (ή που φοβόμαστε ότι θα εισπράξουμε) μας δημιουργεί τόσο αρνητικά συναισθήματα, σε σημείο μάλιστα να καταλήγουμε να θυσιάζουμε αυτά που θέλουμε εμείς γι' αυτά που πιστεύουμε ότι θέλουν οι άλλοι. Το πώς αντιδρούμε όταν κάποιος εκφράζει τη γνώμη του για εμάς και τις επιλογές μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πώς έχουμε μεγαλώσει, εξηγεί η κα Ειρήνη Γρίβα, MSc Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια. «Αν μεγαλώνοντας και σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας η τοποθέτηση των γονιών μας, για παράδειγμα, ήταν συμβουλευτική, τότε ακούμε τη γνώμη τους, την επεξεργαζόμαστε και αποφασίζουμε πώς θα δράσουμε. Αν ήταν ελεγκτική, τότε λειτουργούμε στην άποψή τους αντιδραστικά, ενώ αν έχουν υπάρξει επικριτικοί, το πιθανότερο είναι να έχουμε μάθει να αντιδρούμε με θυμό και να αποφεύγουμε να παίρνουμε πρωτοβουλίες». Δες με ποιους τρόπους μπορείς να αρχίσεις να μετράς περισσότερο τα δικά σου θέλω και λιγότερο των άλλων:


1. Γνώρισε τον εαυτό σου

Έχεις ετοιμαστεί για φαγητό με τον καλό σου, αλλά μόνο και μόνο επειδή πιάνεις το βλέμμα του να μένει λίγη παραπάνω ώρα στη φούστα σου, κάνεις μεταβολή και γυρίζεις στην ντουλάπα για να αλλάξεις, παρά το ότι όταν κοιτάχτηκες στον καθρέφτη πίστευες πως ήσουν άψογη. Τι λέει αυτό για το πώς βλέπεις εσύ τον εαυτό σου και το πόσο πιστεύεις εσύ σε εσένα; Κι αν αυτό συμβαίνει χωρίς καν ο άλλος να πει κουβέντα, τι γίνεται όταν εισπράττεις ένα αρνητικό σχόλιο για τη δουλειά σου; Μήπως καταρρέεις; Η κα Γρίβα εξηγεί πως «αν είμαστε συγκροτημένοι, είμαστε ανοιχτοί στην όποια τοποθέτηση των άλλων. Αν είμαστε επιρρεπείς στα σχόλια των άλλων, αυτό μαρτυρά ανασφάλεια και χαμηλή αυτοπεποίθηση». Κάνε μια στροφή προς τα μέσα σου και ανακάλυψε ποια είσαι πραγματικά.

Βρες τα δυνατά και τα πιο αδύναμα σημεία σου και δούλεψέ τα. Η πρώτη ελληνική μέθοδος αυτοβελτίωσης Σφαιρική Αντιληπτικότητα (sferiki.gr) προτείνει έναν απλό αλλά ουσιαστικό τρόπο για να συστηθούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό και να τον γνωρίσουμε καλύτερα: Μέσα από την τεχνική που ονομάζεται «8 Διαστάσεις Αντίληψης Εαυτού», μπορούμε να διευρύνουμε την αντίληψή μας πρώτα για τον εαυτό μας και έπειτα για τον κόσμο γύρω μας. Η ψυχίατρος και συν-ιδρύτρια της Σφαιρικής Αντιληπτικότητας δρ Μαρία Λεβέντη, εξηγεί στο βιβλίο της Φαντασία, Η Μεγάλη Ντίβα πως όταν αναλύουμε ένα θέμα που μας απασχολεί, μια συμπεριφορά μας, έναν φόβο μας αλλά και μια ικανότητά μας από 8 πλευρές, τότε το προσεγγίζουμε σφαιρικά και μπορούμε να το αντιληφθούμε σε όλο του το βάθος. Αν λοιπόν κάποιος θέλει να αρχίσει να γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό του, το πρώτο βήμα, σύμφωνα με το βιβλίο της δρ Λεβέντη, είναι να τον δει μέσα από τις 8 Διαστάσεις Αντίληψης Εαυτού, οι οποίες είναι οι εξής:
1. Πρόσθια διάσταση: φαινομενική. «Τι μας αρέσει ή δεν μας αρέσει στο σώμα και το πρόσωπό μας; Πόση σημασία δίνουμε ή δεν δίνουμε στην εμφάνισή μας; ... Στην εξωτερική εμφάνιση των άλλων; Πόσο μας επηρεάζει η εμφάνισή τους στις επιλογές μας, συναισθηματικές ή επαγγελματικές;».
2. Οπίσθια διάσταση: φοβική. «Με τη βοήθεια αυτής της διάστασης θα μπορέσουμε καταρχάς να αναγνωρίσουμε και έπειτα να επεξεργαστούμε όλους τους φόβους μας, μεγάλους και μικρούς. Από το φόβο της μοναξιάς, της απόρριψης, της απώλειας, της αρρώστιας, του θανάτου, της περιθωριοποίησης, μέχρι τις κάθε λογής φοβίες».
3. Δεξιά διάσταση: χειριστική. «Ξέρω να κάνω επιτυχημένους χειρισμούς; Πώς μπορώ να αντιμετωπίσω τις δύσκολες καταστάσεις στη ζωή μου, είτε συναισθηματικά είτε επαγγελματικά, χωρίς να πατήσω τους κανόνες της εσωτερικής μου ηθικής; Αν μεταθέσω την προσοχή μου πάνω από το πρόβλημα και αποστασιοποιηθώ συναισθηματικά, μήπως φέρω καλύτερο αποτέλεσμα;».
4. Αριστερή διάσταση: προστατευτική. «Προτιμώ να κάνω πάντα τα χατίρια των άλλων ή διεκδικώ μια θέση κι εγώ ανάμεσά τους, προστατεύοντας τα όρια και τις ανάγκες μου;».
5. Άνω διάσταση: εξελικτική. «Κάνω βήματα εξέλιξης στη ζωή μου ή μένω στάσιμος; Υπάρχει έστω ένας τομέας που ποτέ δεν σταμάτησα να εξελίσσομαι [συναισθηματικός, κοινωνικός, οικονομικός, επαγγελματικός...] για να τον χρησιμοποιήσω ως πρότυπο και για τους άλλους τομείς στη ζωή μου;.
6. Κάτω διάσταση: εδραίωσης. «Αν μάθω να επεξεργάζομαι τα στοιχεία αυτής της διάστασης, θα μπορέσω να ισχυροποιήσω την ταυτότητά μου. Θα μπορέσω αυτό που ξέρω να το μεταστοιχειώσω σε πράξη».
7. Έσω διάσταση: συναισθηματική. Μέσω αυτής της διάστασης μπορεί κανείς να μάθει να αναγνωρίζει και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του, θετικά και αρνητικά.
8. Έξω διάσταση: συζευκτική. «Με αυτή τη διάσταση επεξεργαζόμαστε τη σχέση μας με τους άλλους και το περιβάλλον μας. Για να γνωρίσεις τον εαυτό σου χρειάζεται να ξέρεις πώς να επικοινωνείς με τους άλλους, πόσο επηρεάζεσαι από τη γνώμη τους, πόσο σημαντική είναι η παρουσία τους στις επιλογές σου».


2. Τσέκαρε τις προσδοκίες σου
Πόσο ρεαλιστικές είναι οι προσδοκίες σου όσον αφορά τις αντιδράσεις των άλλων και την άποψή τους για σένα και τις επιλογές σου; Θα ήθελες να σε αγαπούν και να σε αποδέχονται όλοι; Να έχουν πάντα θετική άποψη για όσα εσύ αποφασίζεις να κάνεις; Τότε, μάλλον χρειάζεται να προσγειωθείς στην πραγματικότητα. Σκέψου τον ρόλο του Λεονάρντο Ντι Κάπριο στην ταινία The Great Gatsby. Ο Τζέι Γκάτσμπι είχε κάνει τα πάντα για να εξασφαλίσει την αγάπη και την αποδοχή των άλλων: διοργάνωνε μεγαλειώδη πάρτι για την ελίτ της Νέας Υόρκης και είχε υιοθετήσει μια ολόκληρη περσόνα με την ελπίδα ότι έτσι θα φέρει κοντά του την Ντέιζι. Μόνο που στο τέλος εκείνος ήταν πιο μόνος από ποτέ κι εκείνη διάλεξε να παραμείνει πιστή στις δικές της αυταπάτες... Μέχρι πού θα έφτανες για να εξασφαλίσεις την αγάπη και την αποδοχή των άλλων; Πόσα θα θυσίαζες γι' αυτό; Κι αν το τίμημα είναι η ίδια σου η ευτυχία;


3. Βρες έναν ωραίο τρόπο να παρουσιάζεις τον εαυτό σου
Πόσο όμορφα μιλάς εσύ για εσένα; Κι αν ο τρόπος σου δεν είναι και τόσο θετικός, πώς άραγε περιμένεις να μιλούν και να σκέφτονται οι άλλοι για εσένα; Φαντάσου ότι βρίσκεσαι σε μια δεξίωση γάμου. Γνωρίζεις πολλά άτομα και ο καθένας σε ρωτάει «Με τι ασχολείσαι». Αντί να απαντήσεις «Είμαι γραμματέας σε μια εταιρία διοργάνωσης συνεδρίων και βαριέμαι αφάνταστα τη δουλειά μου», δεν θα ήταν προτιμότερο να δοκιμάσεις να πεις όλη την αλήθεια; «Είμαι γραμματέας σε μια εταιρία διοργάνωσης συνεδρίων και βαριέμαι αφάνταστα. Αλλά αυτή είναι απλώς η δουλειά με την οποία πληρώνω τους λογαριασμούς μέχρι να μάθω να σχεδιάζω ιστοσελίδες. Σκέφτομαι να ξεκινήσω σύντομα μαθήματα». Γράψε έναν σύντομο λόγο για να παρουσιάζεις τον εαυτό σου και μάθε τον σαν ποιηματάκι. Αρκεί βέβαια όσα θα περιλαμβάνονται σε αυτόν να είναι αλήθεια. Αυτό θα σε βοηθήσει να σκεφτείς τι θα ήθελες να λες εσύ για τον εαυτό σου σαν να ήσουν η PR Manager του εαυτού σου.

4. Κάνε τη διάκριση: τι θέλεις να μοιράζεσαι και με ποιον;
Έχει νόημα να αρχίσεις μια φιλοσοφική συζήτηση με τον υπάλληλο που σε εξυπηρετεί στην τράπεζα; Το ίδιο ισχύει για οτιδήποτε σε αφορά και μοιράζεσαι με τους άλλους ανθρώπους. Αναρωτήσου ποιες δικές σου πληροφορίες αφορούν τους άλλους, σε ποιους έχει νόημα να μιλάς για κάθε ζήτημα και πόσο θέλεις να ανοίγεσαι με τον καθένα. «A little less conversation, a little more action», δεν τραγουδάει και ο Έλβις;
Και φυσικά, όταν ανακοινώνεις σημαντικά θέματα που ενδεχομένως να ταρακουνήσουν τους σημαντικούς άλλους στη ζωή σου, μόλις νιώθεις ότι έχεις πει όσα ήθελες να πεις, μπορείς πάντοτε να χαμογελάσεις και να αλλάξεις θέμα, οδηγώντας τη συζήτηση σε πιο ασφαλή νερά. «Πες μου τώρα, μαμά, πώς περάσατε με τον μπαμπά την Κυριακή που βρεθήκατε με...».
Επιπλέον, συστήνει η κα Γρίβα, λάβε υπόψη σου το κίνητρο πίσω από τα σχόλια καθενός: αν μιλάς με κάποιον με τον οποίο έχεις μια σχέση εμπιστοσύνης, αναγνώρισε πως όσο κι αν διαφωνείς με την άποψή του, αυτή πηγάζει από το ενδιαφέρον του άλλου για εσένα. Ναι, οι μαμάδες όλου του κόσμου έχουν πάντα άποψη, ενίοτε και οι κολλητές μας, αλλά αυτό δεν χρειάζεται να μας ενοχλεί – είναι απλώς ο δικός τους τρόπος να μας δείξουν ότι νοιάζονται.


Μπορείς να διαβάσεις το blogpost και στο queen.gr!

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Μήπως η ζωή σου είναι άνω κάτω; Με τα 5 αυτά Feng Shui tips θα την επαναφέρεις σε τάξη

Η αρχαία φιλοσοφία σύμμαχός σου ενάντια στο χάος της καθημερινότητας


Σύμφωνα με το φενγκ σούι, το πώς είναι ο χώρος μας αντανακλά το πώς είμαστε και στη ζωή μας. Έχεις άγχος; Στο σπίτι και το γραφείο σου επικρατεί χάος. Είσαι ήρεμη; Όλα είναι στη θέση τους. Ευτυχώς για εμάς, αυτή η σχέση είναι αμφίδρομη: ακολουθώντας τις πρακτικές της πανάρχαιας αυτής τεχνικής, μπορούμε να βάλουμε σε τάξη τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, κάνοντας μικρές και πανεύκολες παρεμβάσεις στο χώρο μας:

1. ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ
Κοιτάζοντας στο πίσω κάθισμα συνειδητοποιείς ότι είναι γεμάτο από μισοτελειωμένα πλαστικά μπουκάλια με νερό, φακέλους από την αλληλογραφία σου, άδεια κουτάκια από τσίχλες ή ακόμα και ένα T-shirt που πέταξες εκεί μετά το γυμναστήριο πριν 2 μέρες; Κι ακόμα αναρωτιέσαι γιατί στο μυαλό σου όλες οι σκέψεις είναι μπλεγμένες σαν κουβάρι; Ήρθε η ώρα για ξεκαθάρισμα. Γιατί διαφορετικά, κάθε φορά που θα μπαίνεις στο αυτοκίνητο και θα αντικρίζεις τέτοια ακαταστασία, αυτή θα τρυπώνει και μέσα σου –αν δεν έχει ήδη στήσει το θρόνο της εκεί.

2. ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΤΗΝ ΤΣΑΝΤΑ (ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΣΟΥ)
Όταν κάθε φορά που ψάχνεις τα κλειδιά σου χρειάζεται να βουτήξεις στα άδυτα της τσάντας σου και να τα αναζητήσεις ανάμεσα σε λίστες για το σούπερ μάρκετ, σκόρπιες σκιές ματιών, αποδείξεις και επαγγελματικές κάρτες που ποτέ δεν πρόλαβες να τακτοποιήσεις στο γραφείο σου, τότε, ναι, μπορείς να είσαι σίγουρη ότι ανάλογη κατάσταση επικρατεί και στις σκέψεις και τα συναισθήματά σου. Πώς προλαβαίνουν και μαζεύονται τόσα πολλά πράγματα σε τόσο μικρό χώρο; Όλο αυτό πρέπει να σου χτυπήσει καμπανάκια, θυμίζοντάς σου πως όταν όλα τρέχουν με τρελούς ρυθμούς, είναι απαραίτητο να ρίξεις λίγο τους τόνους για να αναδιοργανωθείς.

3. ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
Στυλό που δεν γράφουν, στοίβες με χαρτιά και εκτυπώσεις, σκόρπια post-it, ζωγραφιές των παιδιών και μισοτελειωμένες κούπες με καφέ... Μερικές φορές το γραφείο μας είναι τόσο γεμάτο που προκειμένου να μην το τακτοποιήσουμε, παίρνουμε το laptop και δουλεύουμε στο τραπέζι της κουζίνας. Μαντεύεις τι θα συμβεί μετά, έτσι; Είναι θέμα ημερών σε λίγο να μην έχεις χώρο για να ακουμπήσεις το φαγητό (που σίγουρα θα φας βιαστικά, όσο κοιτάζεις τα μηνύματά σου στο κινητό). Αναρωτήσου, είναι δυνατόν σε ένα τέτοιο περιβάλλον να έχεις καθαρό μυαλό; Έχεις κάνει χώρο ώστε να έρθουν νέες ιδέες και λύσεις για όσα πρέπει να επιλύσεις; Κι αν το πας και ένα βήμα παραπέρα, πόσο συγκεντρωμένη μένεις στους στόχους που βάζεις; Μήπως σκορπάς την προσοχή σου σε χίλια πράγματα ταυτόχρονα;

4. ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΤΟ ΨΥΓΕΙΟ
Σακουλάκια με αποξηραμένα blueberries που έχεις να τα βάλεις στο γιαούρτι σου πάνω από δυο μήνες, πακέτα με ελάχιστο αλεύρι, μισά λεμόνια και μικρά μικρά τάπερ με υπολείμματα σάλτσας που ίσως χρησιμοποιήσεις κάποια στιγμή που δεν θα προλαβαίνεις να φτιάξεις καινούρια... Σκέψου πόσες φορές την ημέρα κάνεις την κίνηση να ανοίξεις το ψυγείο. Αν κάθε φορά έρχεσαι αντιμέτωπη με αυτό το χάος, τι επίδραση έχει αυτό στη διάθεσή σου; Άδειασέ τα όλα λοιπόν από τα ράφια, πέταξε ό,τι έχει λήξει και ό,τι δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσεις. Μετά σίγουρα θα έχεις πολύ περισσότερο χώρο αλλά και όρεξη ώστε να προμηθευτείς νέα υλικά για να μαγειρέψεις. Επιπλέον, όλο αυτό θα λειτουργήσει θεραπευτικά: όση ώρα επικεντρώνεσαι στο καθάρισμα, θα μυαλό σου θα αδειάσει από όλες τις υπόλοιπες σκέψεις.

5. ΚΑΝΕ ΤΩΡΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΒΑΛΛΕΙΣ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ
Ποιο είναι αυτό το ένα αντικείμενο στο σπίτι το οποίο κάθε μέρα που το βλέπεις λες στον εαυτό σου «αυτό θέλω να το φτιάξω/να το πετάξω/να το διορθώσω»; Μπορεί να είναι ένα διακοσμητικό πάνω στο τζάκι που δεν σου αρέσει πια, ένας πίνακας που δεν τον έχεις κρεμάσει από τότε που μετακόμισες, το φυτό στην είσοδο το οποίο έχει ξεραθεί ή το στοπ στις κουρτίνες που έχει σπάσει και χρειάζεται να πάρεις καινούριο. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η ικανοποίηση που θα πάρεις όταν δεις πως τακτοποίησες ένα θέμα που ήταν σε αναμονή για καιρό. Η πράξη είναι συμβολική: βάζεις τάξη στο σπίτι σου, βάζεις τάξη στη ζωή σου.

Μπορείς να διαβάσεις το blogpost και στο queen.gr!

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Έχεις αρνητικούς ανθρώπους γύρω σου; 3+1 tips για να μην σε επηρεάζουν!

Και να μην "ρουφάνε" την ενέργειά σου!
«Κάθε φορά που βρισκόμαστε με την Φανή, φεύγω χάλια. Είμαστε φίλες από το σχολείο, αλλά είναι τόσο αρνητική για τα πάντα που μετά από έναν καφέ μόλις μίας ώρας νιώθω σαν κάποιος να έχει ''ρουφήξει'' όλη μου την ενέργεια. Και το ίδιο συμβαίνει με τον συνάδελφο από το γραφείο που συνεχώς γκρινιάζει για όλα: επειδή βρέχει, επειδή έχει ήλιο, επειδή έχει πολλή δουλειά, επειδή δεν έχει καθόλου δουλειά... Τον συναντάω στο φωτοτυπικό για 3' και γυρίζω στο γραφείο μου χωρίς καθόλου διάθεση για οτιδήποτε». Αρνητικά άτομα μπορεί όλοι να έχουμε στη ζωή μας. Γιατί όμως συχνά νιώθουμε ότι ακόμα και λίγη ώρα μαζί τους είναι αρκετή για να εξαφανιστεί η δική μας καλή διάθεση;

ΘΑ ΠΑΤΗΣΕΙΣ ΦΡΕΝΟ Ή ΓΚΑΖΙ;


Το να συναναστρέφεσαι ανθρώπους που βλέπουν συνεχώς το ποτήρι μισοάδειο δεν είναι καθόλου εύκολο. Όταν κι εμείς οι ίδιες χρειάζεται να καταβάλλουμε προσπάθεια για να βλέπουμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων, η απαισιοδοξία, ο κυνισμός και η δυσπιστία αυτών των ατόμων μπορούν εύκολα να γίνουν μεταδοτικά, παρασύροντάς μας σε έναν μονόδρομο με κατεύθυνση πάντα προς τα κάτω.

Όταν, για παράδειγμα, έχεις πάρει την απόφαση να ψάξεις επιτέλους για μια άλλη δουλειά γιατί σε αυτή που είσαι ούτε καλά αμείβεσαι ούτε παραγωγική νιώθεις ούτε καλές σχέσεις έχεις με τους συναδέλφους σου, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεσαι είναι μια φίλη (ή ακόμα χειρότερα, μια μαμά ή έναν αδελφό) που σου λέει: «κάτσε εκεί που είσαι, αποκλείεται να βρεις κάτι καλύτερο, παντού τα ίδια χάλια είναι...». Ειδικά όταν θέλεις να κάνεις για εσένα εκείνο το ένα βήμα παραπέρα, οι αρνητικοί άνθρωποι στη ζωή σου μπορούν να βάλουν φρένο στην δική σου αναζήτηση όσων σε κάνουν πιο ευτυχισμένη και χαρούμενη.

Διότι τα αρνητικά άτομα:

1. Ταΐζουν τις αμφιβολίες μας.
Όλες μας παλεύουμε καθημερινά με εκείνες τις φωνούλες στο μυαλό μας που μας λένε ότι τα όνειρά μας είναι άπιαστα και ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε να κάνουμε στη ζωή μας τις αλλαγές που θέλουμε. Σαν να μην έφταναν αυτές, οι δικές μας δεύτερες σκέψεις, κάθε αρνητικός άνθρωπος στη ζωή μας λειτουργεί σαν μεγάφωνο γι' αυτούς τους ψίθυρους.

2. Επιβεβαιώνουν τους φόβους μας.
Όπως και με τις αμφιβολίες, ο αρνητισμός κάποιων ανθρώπων μάς επιβεβαιώνει ότι καλά κάνουμε και φοβόμαστε... Ο φόβος όμως είναι ο νούμερο ένα λόγος για τον οποίο δεν κυνηγάμε τα όνειρά μας.

3. Μας αποσπούν την προσοχή.
Όταν έχεις αποφασίσει να κάνεις κάτι που θα σε φέρει πιο κοντά στην ευτυχία, όποιο βήμα κι αν είναι αυτό, το σίγουρο είναι ότι χρειάζεται ένα πλάνο, οργάνωση, έρευνα... Οι αρνητικοί άνθρωποι τραβούν την προσοχή μας από όλα αυτά και μας κάνουν να εστιαζόμαστε στους φόβους και τις αμφιβολίες, σε όλα τα «και αν...».


ΠΩΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΘΕΤΙΚΗ: 3+1 TIPS

Αν αποφασίσουμε ότι στη ζωή (και στα όνειρά μας) δεν έχουμε χώρο για αυτά τα άτομα, η αυτονόητη λύση μοιάζει να είναι απλή: «φεύγεις ή μένεις». Αν πρόκειται απλώς για μια κακότροπη πωλήτρια, τα πράγματα είναι πράγματι εύκολα. Απομακρύνεσαι και το θέμα λήγει εκεί. Τι γίνεται όμως όταν αυτά τα άτομα είναι μέσα στη ζωή μας; Είναι ο γονιός μας, μια φίλη μας με την οποία έχουμε μεγαλώσει μαζί και θέλουμε να είναι μέρος της ζωής μας, μια συνάδελφος με την οποία θέλοντας και μη περνάμε τα ¾ της μέρας μας;

Σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχουν τρόποι να «θωρακίσεις» τον εαυτό σου ώστε να μην αφήνεις να σε επηρεάζει ο αρνητισμός των άλλων:

1. Μην το παίρνεις προσωπικά
Ένα από τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά που έχουν όλοι οι αρνητικοί άνθρωποι είναι η κριτική. Ασκούν κριτική στα πάντα: από τον καιρό και το πώς οδηγούν οι άλλοι, μέχρι το όνειρό σου να κάνεις το ταξίδι στην Κούβα που πάντα ονειρευόσουν. Σκέψου όμως ότι ο αρνητισμός τους οφείλεται στους δικούς τους φόβους και στον δικό τους τρόπο να βλέπουν τα πράγματα. Οι είκοσι λόγοι για τους οποίους η κολλητή σου πιστεύει ότι είναι πολύ επικίνδυνο να πας μόνη σου με ένα γκρουπ αγνώστων στην Κούβα είναι οι δικοί της είκοσι λόγοι να μην κάνει εκείνη αυτό το ταξίδι. Δες αν κάτι από αυτά που σου λέει μπορεί πράγματι να ισχύει και διάγραψε τελείως τα υπόλοιπα...

2. Τράβηξε τη διαχωριστική γραμμή
Ο Αμερικανός συγγραφέας και επιχειρηματίας Τζιμ Ρον είχε πει πως «είμαστε ο μέσος όρος των 5 ατόμων με τα οποία περνάμε τον περισσότερο χρόνο μας». Πράγματι, αν περνάμε τις περισσότερες ώρες της ημέρας μας με αρνητικούς ανθρώπους ή/και τα περισσότερα άτομα του περιβάλλοντός μας ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, τότε σίγουρα είναι πιο δύσκολο να συνεχίσουμε να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο. Γι' αυτό, περιόρισε όσο μπορείς και χρειάζεται το χρόνο που περνάς με αυτά τα άτομα – ειδικά αν έχεις αντιληφθεί ότι μαζί τους δεν νιώθεις καλά. Βρες τα όριά σου και τήρησέ τα: μέχρι πόση ώρα μπορείς να είσαι με μια φίλη σου που είναι αρνητική, χωρίς αυτό να επηρεάσει τη δική σου διάθεση; Αν πρόκειται για κάποιο συνάδελφο με τον οποίο χρειάζεται οπωσδήποτε να συνεργαστείς, όρισε το χρόνο που θέλεις να διαρκεί κάθε συνάντηση ή τηλεφώνημα, αλλά και τα θέματα που θα συζητήσετε – δεν υπάρχει κανένας λόγος να μιλήσεις μαζί του για την οικονομική κατάσταση στη χώρα, εκτός κι αν αυτό αφορά πράγματι τη συνεργασία σας...

3. Δες αν και μέχρι πού μπορείς να βοηθήσεις
Σίγουρα έχεις νιώσει πως τα άτομα που βλέπουν τα πάντα μαύρα ή έστω, διακρίνουν μερικές αποχρώσεις του γκρι, θα αισθάνονταν καλύτερα αν βίωναν περισσότερη αγάπη στη ζωή τους. Και πράγματι, είναι πολύ όμορφο να προσφέρεις σε κάποιον που έχει ανάγκη. Όμως τα όρια και σε αυτή την περίπτωση είναι καθοριστικά: αν η κολλητή σου σού παραπονιέται συνέχεια και εσύ είσαι πάντα εκεί να την ακούσεις (και αν έχεις αρχίσει να νιώθεις ότι δεν το θέλεις πια αυτό), δεν πρόκειται να τη βοηθήσεις να δει τα πράγματα από άλλη οπτική. Απλώς θα γίνεσαι ο κυματοθραύστης στον οποίο θα συνεχίσουν να σκάνε ορμητικά τα κύματα του αρνητισμού της – και ίσως να σε παρασύρουν κι εσένα. Αν όμως ξέρεις πως δεν είναι ευχαριστημένη με τη δουλειά της και ακούσεις για μια κενή θέση που θα της ταίριαζε, μη διστάσεις να της το πεις. Μπορεί πράγματι να κάνει τη διαφορά.

4. Ανάλαβε (μόνο) τις δικές σου ευθύνες
Καθένας μας είναι υπεύθυνος για τον δικό του εαυτό. Όσο κι αν θέλεις να βοηθήσεις το σύντροφό σου να αρχίσει να βλέπει τα πράγματα πιο θετικά, δεν μπορείς να πάρεις εσύ την απόφαση για εκείνον. Οι έρευνες έχουν δείξει πως όχι μόνο είναι μάταιο αλλά λειτουργεί και σαν μπούμερανγκ το να προσπαθούμε να δείξουμε στον άλλο ότι το πώς βλέπουμε τα πράγματα έχει να κάνει με τον τρόπο που τα ερμηνεύει καθένας μας. Ένα αρνητικό άτομο σπάνια είναι ανοιχτό στο να ακούσει την άλλη, θετική, πλευρά και αν του πεις, για παράδειγμα, πως πιστεύεις ότι θα του ήταν χρήσιμο να αλλάξει οπτική, αυτό θα κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα: είναι πολύ πιθανό να σκεφτεί πως όλοι, ακόμα και εσύ, είναι εναντίον του... Αυτό όμως που μπορεί πράγματι να κάνει τη διαφορά είναι να συνειδητοποιήσεις ότι εσύ είσαι υπεύθυνη για τη δική σου ευτυχία και οι άλλοι για τη δική τους. Κι ο καλύτερος τρόπος να εκδηλώνεις τη θετική σου στάση είναι να τη διατηρείς, ειδικά όταν βρίσκεσαι με κάποιο αρνητικό άτομο. Δείξε με τη συμπεριφορά σου πως δεν βρίσκεις κανένα λόγο να είσαι μόνιμα καχύποπτη. Αν ο άλλος κάνει κάποιο κυνικό σχόλιο για τον δικό σου (θετικό) τρόπο να βλέπεις τα πράγματα, αγνόησέ το (θυμήσου, μην το παίρνεις προσωπικά!) και πες απλά «ας δούμε πώς θα βγει αυτό» ή «θα το ρισκάρω». Με τον καιρό, υπάρχουν πολλές πιθανότητες το παράδειγμά σου να δώσει και στον άλλο την ευκαιρία να βλέπει τα πράγματα πιο αισιόδοξα.

Μπορείς να διαβάσεις το blogpost και στο queen.gr!

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

Ψυχραιμία στη δουλειά: 3 tips κατευθείαν από την αίθουσα της γιόγκα!

Δεν χρειάζεται να κουνήσεις ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι!



Τελειώνοντας μια συνεδρία γιόγκα φεύγεις από την αίθουσα με μια αίσθηση ηρεμίας, ζωντάνιας, πληρότητας και ισορροπίας. Ακόμα κι αν αυτό γίνει το πρωί και μετά σε περιμένει η τρέλα της καθημερινότητας, η συγκεκριμένη αίσθηση κρατάει για πολλή ώρα κι ας πέφτουν δίπλα σου σαν βόμβες οι απαιτήσεις της δουλειάς, των παιδιών, του σπιτιού και όλων εκείνων που θα μπορούσαν να μας χαλάσουν τη μέρα - αλλά δεν τα καταφέρνουν.

Γιατί, πέρα από την ευελιξία και την ενδυνάμωση του σώματος, η γιόγκα μάς χαρίζει αρμονία. Λένε πως σημασία δεν έχει τι συμβαίνει γύρω μας, αλλά ο τρόπος που εμείς το αντιλαμβανόμαστε και το διαχειριζόμαστε. Τι θα γινόταν, λοιπόν, αν μεταφέραμε στο γραφείο τις αρχές της γιόγκα, ώστε να βρίσκουμε και να διατηρούμε αυτή την κατάσταση αρμονίας, προστατεύοντας έτσι τον εαυτό μας από άγχος, αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα;

Να, λοιπόν , 3 μαθήματα που μας διδάσκει η γιόγκα και μπορούν να μας βοηθήσουν να αντεπεξέλθουμε στην καθημερινότητά μας, ακόμα κι αν δεν έχουμε κάνει ποτέ γιόγκα.

1. Δήλωσε την πρόθεσή σου

Συχνά, στην αρχή ενός μαθήματος γιόγκα δηλώνουμε σιωπηλά ο καθένας την πρόθεσή του: αγάπη, εμπιστοσύνη, ελευθερία, ευγνωμοσύνη, συγχώρεση... Πόσο καιρό έχεις να σκεφτείς γιατί είσαι στη συγκεκριμένη δουλειά (πέρα από το ότι περιμένεις στο τέλος κάθε μήνα το μισθό σου); Τι θέλεις να πετύχεις; Πώς θέλεις να αισθάνονται οι πελάτες της επιχείρησης στην οποία δουλεύεις; Συνήθως παγιδευόμαστε στις καθημερινές υποχρεώσεις που έχουμε να ολοκληρώσουμε, ξεχνώντας το σκοπό της θέσης μας. Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Αν όμως έχουμε μια σαφή εικόνα του σκοπού για τον οποίο δουλεύουμε, τότε αυτόματα όλο αυτό αποκτά νόημα. Κι όταν γνωρίζουμε το νόημα, τα διάφορα εμπόδια που παρουσιάζονται εμπρός μας μεταμορφώνονται σε σκαλοπάτια τα οποία χρειάζεται να κατακτήσουμε για να φτάσουμε κάπου. Σκέψου την κοπέλα που σου φτιάχνει τον καφέ στο κυλικείο κάθε μέρα: Πώς γίνεται και τους εξυπηρετεί όλους με χαμόγελο, ακόμα και εκείνον τον παράξενο τύπο που το μόνο που δεν της ζητάει είναι να έχει πέντε φουσκάλες ο ελληνικός του; Πιθανότατα έχει στο μυαλό της τον σκοπό για τον οποίο κάνει τη δουλειά της, να προσφέρει δηλαδή στους πελάτες της τον καλύτερο καφέ που μπορεί. Η δική σου πρόθεση όσον αφορά τη δουλειά ποια είναι;

2. Αγκάλιασε τη μοναδικότητά σου

Το σώμα κάθε γιόγκι και γιογκίνι, δηλαδή κάθε ασκούμενου και κάθε ασκούμενης της γιόγκα, είναι διαφορετικό, γι' αυτό και, για παράδειγμα, ο «Πρώτος Πολεμιστής» καθενός είναι σίγουρα διαφορετικός από των υπολοίπων μέσα στην αίθουσα. Αυτό που ισχύει για το σώμα μας μέσα στο στούντιο της γιόγκα ισχύει και για την όλη μας την προσωπικότητα στη ζωή μας. Καθένας έχει τα δικά του χαρίσματα, τις ξεχωριστές του γνώσεις, τον δικό του τρόπο να λειτουργεί. Με το να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους δεν βγαίνει τίποτα εποικοδομητικό. Σίγουρα μπορεί να μας εμπνεύσει η επιτυχία κάποιου άλλου στο χώρο που δουλεύουμε, αλλά πολύ λίγες φορές αξίζει τόσο ώστε να την αντιγράψουμε στο 100%. Και ακόμα λιγότερες φορές είναι εφικτό να καταφέρουμε ακριβώς το ίδιο. Γιατί καθένας άλλωστε έχει το δικό του σκοπό και τα δικά του μέσα προκειμένου να φτάσει σε αυτόν. Αν παρατηρείς συνεχώς τους άλλους στο μάθημα της γιόγκα, είναι πολύ πιθανό να μην καταφέρεις ποτέ να κάνεις την καλύτερη «Κόμπρα» που μπορείς. Αν συνεχώς τρέχεις να «κοπιάρεις» τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή της εταιρίας, το πιθανότερο είναι να μην σου έρθει ποτέ εκείνη η ιδέα που θα έκανε τη διαφορά.

3. Βρες την ισορροπία ανάμεσα στην προσπάθεια, τη χαρά και τη χαλάρωση

Κάθε φορά που εκπνέοντας τεντώνεις ακόμα περισσότερο ολόκληρο το σώμα σου, νιώθεις ένα κύμα ικανοποίησης να σε πλημμυρίζει. Κι έπειτα, έρχεται η ώρα να απολαύσεις τη χαλάρωση στη στάση του παιδιού. Σε κάθε μάθημα γιόγκα η προσπάθεια εναλλάσσεται με την απόλαυση και τη χαλάρωση. Μήπως στη δουλειά «τεντώνεις» συνεχώς τους μυς του μυαλού σου, παρακάμπτοντας εντελώς το κομμάτι της χαλάρωσης και ξεχνώντας εκείνο της χαράς; Τι θα γινόταν αν η κοπέλα στο κυλικείο που αναφέραμε νωρίτερα έβαζε το κεφάλι κάτω και απλώς ετοίμαζε δεκάδες καφέδες, τον έναν μετά τον άλλο; Αν δεν είχε αποφασίσει να κοιτάζει καθέναν στα μάτια και να του αφιερώσει μερικά δευτερόλεπτα ώστε να ανταλλάξουν μια κουβέντα; Θα ένιωθε εγκλωβισμένη σε μια δουλειά από την οποία δεν θα αντλούσε καμία ικανοποίηση. Πόσο θα άντεχε; Εξαρτάται – σίγουρα όμως όσο καιρό θα έμενε στη συγκεκριμένη δουλειά δεν θα ένιωθε ευτυχισμένη. Γνώρισε, λοιπόν, τους συναδέλφους σου και μοιραστείτε τις μικρές σας νίκες. Οργανώστε μικρές εξόδους που θα «δέσουν» την ομάδα. Το αν θα πάτε για καφέ ένα απόγευμα που θα έχετε τελειώσει λίγο πιο νωρίς ή αν θα κανονίσετε να παίξετε σαν ομάδα paintball, εξαρτάται από εσάς. Το σίγουρο είναι ότι την επομένη στο γραφείο θα έχουν όλοι καλύτερη διάθεση και για δουλειά και για συνεργασία. Κι επειδή όλοι έχουμε την τάση να πνιγόμαστε μέσα στις αμέτρητες υποχρεώσεις, θύμισε στον εαυτό σου ποιες στιγμές σε κάνουν χαρούμενη στη δουλειά. Σίγουρα υπάρχουν, απλά συχνά τις προσπερνάμε!

Μπορείς να διαβάσεις το blogpost και στο queen.gr!

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

«Δεν θέλω πια να είμαι θύμα»: Βάλε τέλος στο ρόλο που δεν σου αξίζει!

Διάβασε για την τεχνική της προσωπικής ενδυνάμωσης που θα σε βγάλει από το τέλμα




«Ήταν η καλύτερή μου φίλη και δεν περίμενα ποτέ ότι θα με προδώσει έτσι. Αλλά το έκανε». «Δεν ξέρω πώς, όμως σε κάθε σχέση μου καταλήγω να με καπελώνουν, να δίνω μόνο εγώ». «Ήταν πολύ άδικο που όταν τελείωσα το σχολείο δεν υπήρχαν χρήματα για να σπουδάσω, αλλά τρία χρόνια αργότερα τα χρήματα αυτά βρέθηκαν για να φύγει ο αδερφός μου για σπουδές στο εξωτερικό». Υπάρχουν φορές που νιώθεις ότι είναι σαν να γεννήθηκες με την ταμπέλα του θύματος περασμένη γύρω από το λαιμό σου; Ή πως κάτι που συνέβη στο παρελθόν εις βάρος σου συνεχίζει ακόμα και σήμερα να σε πονάει; Κι αν δυσκολεύεσαι να συγχωρέσεις τους άλλους, τι συμβαίνει άραγε με τον ίδιο σου τον εαυτό; Πόσο σκληρά σε κρίνεις για τα λάθη και τις αστοχίες σου; Για πόσο καιρό σου το «κρατάς»; Στο βιβλίο του Δραστική Συγχώρεση – Κάνετε Χώρο για το Θαύμα (εκδ. Αλκυών), ο Colin Tipping μάς εξηγεί πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν και συνεχίζουν να μας προκαλούν πικρία, θυμό και απογοήτευση ακόμα κι αν έχουν περάσει χρόνια, ώστε να ξαναβρούμε τη γαλήνη και να προχωρήσουμε μπροστά.

ΑΝΤΙΟ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΦΟΡΤΙΑ
«Όταν συγχωρέσεις τον εαυτό σου και τους άλλους για όλα όσα έχουν συμβεί, τότε είσαι πραγματικά ελεύθερος», λένε. Και πράγματι, αν ανατρέξεις στο παρελθόν και θυμηθείς πώς ένιωσες όταν συγχώρεσες κάποιον για κάτι που είχε συμβεί, θα δεις πόσο λυτρωτικά λειτουργεί η συγχώρεση. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν είπε πως είναι εύκολο. Κανείς, εκτός από τον Colin Τipping, ο οποίος υποστηρίζει πως μπορούμε να τα καταφέρουμε ακολουθώντας πέντε βήματα –και οι πωλήσεις των βιβλίων του παγκοσμίως αλλά και τα δεκάδες χιλιάδες άτομα που συμμετέχουν στα εργαστήριά του ή ακολουθούν τη μέθοδο Tipping δείχνουν να το επιβεβαιώνουν. Ο ίδιος εξηγεί πως η μέθοδός του γεννήθηκε στη δεκαετία του ’90, όσο δούλευε ως θεραπευτής με άτομα που έπασχαν από καρκίνο: «Έψαχνα έναν τρόπο να τους βοηθήσω να εξωτερικεύσουν τα τοξικά συναισθήματα που είχαν θαφτεί βαθιά στο υποσυνείδητό τους… Προφανώς χρειαζόταν να δουλέψουν τη συγχώρεση, αλλά με την παραδοσιακή της μορφή, ήταν μια πολύ δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία. Χρειαζόμασταν μια τεχνική πιο εύκολη, πιο άμεση, μια διαδικασία step-by step. Έτσι γεννήθηκε η Δραστική Συγχώρεση».

Η κα Βιβή Δανιηλίδη, Radical Living Coach, εκπαιδεύτρια της μεθόδου Tipping, εξηγεί πως η συγκεκριμένη προσέγγιση «είναι μια τεχνική προσωπικής ενδυνάμωσης, ένας τρόπος να ζούμε συνειδητά και να δημιουργούμε εμείς τη ζωή μας, ξεπερνώντας τα τραύματα του παρελθόντος και αναδημιουργώντας το μέλλον μας. Η συγχώρεση δεν έχει να κάνει ποτέ με το άλλο άτομο, έχει πάντα να κάνει με εμάς. Συγχωρώντας, δηλώνουμε την πρόθεσή μας να μην είμαστε πια το θύμα και την επιθυμία μας να απελευθερωθούμε από τα συναισθηματικά φορτία του παρελθόντος ώστε να μπορέσουμε να αναδημιουργήσουμε την πραγματικότητά μας».

Πολύ συχνά, εξηγεί η κα Δανιηλίδη, στη ζωή μας παρατηρούμε κάποια επαναλαμβανόμενα μοτίβα: ορισμένα γεγονότα έρχονται και ξανάρχονται στη ζωή μας. Επιλέγεις πάντα τον ίδιο (ακατάλληλο) τύπο συντρόφου, κάθε δύο χρόνια αλλάζεις δουλειά, πέφτεις συνεχώς πάνω σε -αντικειμενικά- παράλογους προϊστάμενους, ορισμένες καταστάσεις σε βγάζουν ξανά και ξανά εκτός εαυτού, προκαλώντας σου πάντα ένα αίσθημα αδικίας ή θυμού… Ακολουθώντας τα πέντε βήματα που προτείνει ο συγγραφέας του βιβλίου Δραστική Συγχώρεση, μπορούμε να κρεμάσουμε στην άκρη μια και καλή το κοστούμι του θύματος, συγχωρώντας τους άλλους αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό.



ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ 5 ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΣΤΙΚΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ; 
Βήμα 1ο: Αφήγηση της ιστορίας
Σε αυτό το στάδιο, ο συγγραφέας μάς καλεί να αφηγηθούμε την ιστορία που μας έχει προκαλέσει τόσο πόνο. Τι συνέβη; Ποιος πιστεύεις ότι ευθύνεται; Γιατί θεωρείς ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος ή τα συγκεκριμένα γεγονότα σε αδίκησαν; Θα ήθελες να πεις κάτι σε αυτό το άτομο που νιώθεις ότι δεν μπορείς να συγχωρέσεις; Όπως εξηγεί η κα Δανιηλίδη, είναι πολύ σημαντικό να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας όχι όμως στον άνθρωπο που θεωρούμε ότι ευθύνεται για τον πόνο που έχουμε βιώσει. Το καλύτερο είναι να τα γράψουμε στα ειδικά φύλλα εργασίας (worksheets) του βιβλίου (τα οποία μπορείς να κατεβάσεις δωρεάν από τη σελίδα radicalforgiveness.com).

Βήμα 2ο: Αναβίωση των συναισθημάτων
Άφησε τον εαυτό σου να νιώσει όλα τα συναισθήματα που σου βγαίνουν όσον αφορά την κατάσταση που σε πονάει ακόμα και σήμερα. Θλίψη, θυμός, οργή, εκδικητικότητα, πικρία, απογοήτευση, ζήλια… Όπως αναφέρει ο Colin Τipping, «δεν μπορείς να θεραπεύσεις αυτό που δεν νιώθεις. Όταν αποκτούμε πρόσβαση στον πόνο μας, τότε είναι που ξεκινάμε τη θεραπεία». Ήρθε η ώρα λοιπόν να κοιτάξεις κατάματα ό,τι έχει συμβεί και να αναγνωρίσεις πώς σε κάνει να αισθάνεσαι, χωρίς να λογοκρίνεις την καρδιά σου. Η κα Δανιηλίδη εξηγεί πως «δεν υπάρχουν αρνητικά συναισθήματα. Υπάρχουν μόνο τοξικά συναισθήματα, αυτά δηλαδή που δεν έχουν εκφραστεί και έχουν καταπιεστεί». Σε αυτό το στάδιο, αναρωτήσου: αυτά που νιώθεις γιατί πιστεύεις πως έχεις υποστεί κάποια αδικία έχουν να κάνουν με κάποια βαθιά ριζωμένη πεποίθησή σου; Για παράδειγμα, αν νιώθεις πως ο ένας από τους δύο σου γονείς σε κάποιο περιστατικό δεν σου έδειξε την αγάπη του, σκέψου πώς πιστεύεις ότι θέλεις να σου δείχνουν την αγάπη τους οι άλλοι. Με ποιες συμπεριφορές; Είναι χρήσιμη για σένα αυτή η πεποίθηση; Σε κάνει να νιώθεις καλά ή μήπως όχι;

Βήμα 3ο: Κατάρρευση της ιστορίας
«Τώρα κάνε ένα βήμα πίσω, για να δεις ολόκληρη την εικόνα», λέει ο Colin Tipping. «Προσπάθησε να καταλάβεις γιατί αυτός που σου προκάλεσε πόνο συμπεριφέρθηκε με τον τρόπο αυτό και δείξε κατανόηση. Επίσης, εντόπισε πιθανά συμπεράσματα που έβγαλες εσύ από τη δική σου μεριά και που ενδεχομένως δεν ισχύουν». Ο πόνος, όπως εξηγεί η κα Δανιηλίδη, δεν προέρχεται τόσο από το ίδιο το γεγονός, όσο από τις ερμηνείες που εμείς έχουμε δώσει σε αυτό και από τα συμπεράσματά μας.

Στο κεφάλαιο αυτό ο συγγραφέας εξηγεί πως όσα μας ενοχλούν στη συμπεριφορά των άλλων δεν είναι παρά δικά μας κομμάτια τα οποία έχουμε απωθήσει. Οι άλλοι, δηλαδή, λειτουργούν σαν καθρέφτης ώστε να δούμε τι θα μπορούσαμε εμείς οι ίδιες να βελτιώσουμε στον ίδιο μας τον εαυτό, να δεχτούμε αυτό το κομμάτι και να γίνουμε ολοκληρωμένες. Ο καθρέφτης όμως είναι παραμορφωτικός, δεν σου δείχνει την αλήθεια με ρεαλιστικό τρόπο, αλλά με μεταφορικό: Μπορεί η κολλητή σου να συμπεριφέρθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να κατάλαβες ότι σε ζηλεύει για τη σχέση σου, αλλά αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά πως κι εσύ ζηλεύεις για τη δική της. Μπορεί όμως να σημαίνει ότι από τη στιγμή που σε ενόχλησε η δική της ζήλια, έχεις κι εσύ αυτό το στοιχείο, αλλά π.χ. το έχεις βγάλει σε άλλο βαθμό, σε διαφορετικές καταστάσεις και άλλους ανθρώπους.

Από τη στιγμή λοιπόν που αντιλαμβανόμαστε για ποιον λόγο αληθινά μας ενοχλεί κάτι, τότε η όλη ιστορία καταρρέει. Δεν είμαστε πια το θύμα, αλλά βρισκόμαστε σε θέση να καταλάβουμε γιατί συνέβη ό,τι συνέβη, ώστε να δουλέψουμε στον εαυτό μας αυτό που χρειάζεται. Κι αυτό είναι «το μεγάλο σχέδιο της ζωής», όπως λέει η κα Δανιηλίδη. «Αν κρατήσουμε ένα κέντημα από την ανάποδη, θα δούμε κόμπους, κλωστές, λάθη χωρίς νόημα. Αν όμως αλλάξουμε οπτική και δούμε την άλλη πλευρά, θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε ένα τέλειο σχέδιο, το μεγάλο πλάνο. Πως δεν υπάρχουν λάθη, ούτε τυχαία γεγονότα. Πως όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο». «Σε αυτό το 3ο Βήμα», εξηγεί ο Colin Tipping, «είναι που κάνουμε τη συνειδητή επιλογή να πάψουμε να διοχετεύουμε την ενέργειά μας στην αρχική μας ιστορία και να καταλάβουμε πως αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από τη δική μας εκδοχή των γεγονότων όπως τα αντιλαμβανόμαστε… Είναι μια πλάνη». Όπως έχει δηλώσει και η διάσημη παρουσιάστρια Oprah Winfrey, «αληθινή συγχώρεση είναι όταν μπορείς να πεις ”ευχαριστώ για την εμπειρία”». Στο τμήμα του φύλλου εργασίας (worksheet) που παρέχει ο συγγραφέας δωρεάν online και που αφορά το 3ο Βήμα, μπορείς να βρεις μια λίστα με τις περιοριστικές πεποιθήσεις που ίσως σε έκαναν μέχρι τώρα να μη βλέπεις τη μεγάλη εικόνα (π.χ. «Όσο κι αν προσπαθώ, ποτέ δεν είναι αρκετό», «Η ζωή δεν είναι δίκαιη», «Δεν αξίζω», «Είμαι μόνη» κ.ά.).

Βήμα 4ο: Αναδόμηση της ιστορίας
Μέχρι αυτό το σημείο, τονίζει ο συγγραφέας, φτάνει και η παραδοσιακή προσέγγιση της συγχώρεσης κι εδώ είναι που γίνεται η σημαντική αλλαγή την οποία μπορούμε να κάνουμε με τη μέθοδο Tipping. «Στην καινούρια μας ιστορία δηλώνουμε την πρόθεσή μας να δούμε πως ό,τι φαίνεται πως συνέβη αντί να είναι ένα πλήγμα, ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόταν η ψυχή μας για να εξελιχθεί… Ο λογικός σας νους δεν μπορεί να το δεχτεί αυτό, αλλά ο Ανώτερός σας Εαυτός γνωρίζει την αλήθεια». Έχοντας καταλάβει πως τίποτα δεν έρχεται τυχαία, αλλά όλα γίνονται για κάποιο λόγο, αντιλαμβανόμαστε ότι όσα βιώνουμε δεν συμβαίνουν ΣΕ εμάς, αλλά ΓΙΑ εμάς. Σε αυτό το στάδιο γράφουμε την καινούρια μας ιστορία: τι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι συμβαίνει. Μπορεί αυτές οι συνειδητοποιήσεις να αφορούν τη «μεγάλη εικόνα» ή το συγκεκριμένο περιστατικό. Κι αν η λογική μας μας λέει ότι όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, ο συγγραφέας μάς διαβεβαιώνει πως δεν έχει καμία σημασία. Μόνο και μόνο που δηλώνουμε την πρόθεσή μας να δούμε τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία, η ψυχή μας (γιατί αυτή είναι που πονάει), έχει πιάσει το νόημα και η θεραπεία έχει ξεκινήσει.

Βήμα 5ο: Ενσωμάτωση/Συγχώνευση της νέας ιστορίας στη ζωή μας
«Η παλιά ιστορία του θύματος ζούσε σε κάθε κύτταρο του σώματός μας», λέει ο Colin Tipping. Αφού αυτή η ιστορία κατέρρευσε, χρειάζεται να μπει στη θέση της μια καινούρια. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται να ενσωματώσουμε την καινούρια ιστορία στη ζωή μας. Κι αυτό μπορεί να γίνει μέσω της γραφής, της ομιλίας μας, της μουσικής, ειδικών ασκήσεων αναπνοής…». Όπως εξηγεί η κα Δανιηλίδη, κάνοντας αυτό το 5ο βήμα είναι «σαν να σώζουμε στο σκληρό δίσκο όλη τη δουλειά που έγινε σε ενεργειακό επίπεδο». Συμπλήρωσε το φύλλο εργασίας και διάβαζέ το δυνατά. Ακόμα κι αν νιώθεις άβολα, θυμήσου πως όλο αυτό δεν «μιλάει» στο μυαλό, αλλά στην ψυχή σου. Όταν είμαστε πρόθυμες να δούμε την τελειότητα σε κάθε κατάσταση, τότε μπορούμε να παραδοθούμε σε μια ανώτερη δύναμη. Τότε είναι που ξέροντας ότι έχουμε κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσαμε, αφηνόμαστε στο «μεγάλο πλάνο». Οι μαρτυρίες όσων έχουν δοκιμάσει τη μέθοδο Tipping λένε πως κάνοντας τις γραπτές ασκήσεις και ακολουθώντας τα 5 Βήματα, ο πόνος που ένιωθαν έφυγε, οι σχέσεις τους με τους άλλους (και τον εαυτό τους φυσικά) βελτιώθηκαν, ενώ σταδιακά άρχισαν να συνειδητοποιούν πως τίποτα από όλα όσα συμβαίνουν δεν είναι τυχαία. Ίσως ήρθε η ώρα και για σένα να «κάνεις χώρο για το θαύμα».



SATORI: ΕΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ
Ένα διασκεδαστικό αλλά ταυτόχρονα και πολύ αποκαλυπτικό εργαλείο της μεθόδου Tipping είναι και το επιτραπέζιο παιχνίδι Satori, το οποίο ο συγγραφέας προτείνει ως έναν ακόμα τρόπο για να κάνουμε το 5ο Βήμα, την ενσωμάτωση της νέας μας ιστορίας στη ζωή μας – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να το παίξει κάποιος που δεν γνωρίζει τα προηγούμενα Βήματα. Η κα Δανιηλίδη εξηγεί πως πρόκειται για «ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, πολύ δυναμικό αλλά ταυτόχρονα ήπιο, μέσω του οποίου ανακαλύπτουμε ασυνείδητες περιοριστικές πεποιθήσεις μας, ενεργειακά μπλοκαρίσματα στα τσάκρα μας και ιστορίες του παρελθόντος που μας επηρεάζουν ακόμα, ενώ παίζοντας περνάμε από τα 5 στάδια της Δραστικής Συγχώρεσης, απελευθερώνοντας το παρελθόν και αναδημιουργώντας το μέλλον μας».

Info: Στις ιστοσελίδες www.radicalforgiveness.com και www.colintipping.com μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν τα φύλλα εργασίας που προτείνει ο συγγραφέας, ενώ πολύτιμες πληροφορίες θα βρείτε και στην ελληνική σελίδα στο Facebook Κάνοντας Χώρο για το θαύμα.

Μπορείς να διαβάσεις το blogpost και στο queen.gr!

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Άγχος στη δουλειά: 3 τρόποι να το εξαφανίσεις!

Ναι, γίνεται!




Κάποιες φορές ξεκινάς τη μέρα σου ήρεμη αλλά μέσα στο πρώτο δίωρο στη δουλειά βλέπεις τα επίπεδα του άγχους σου να χτυπάνε κόκκινο. Άλλες, νιώθεις το στρες να σε διαπερνά από τη στιγμή που ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι σήμερα θα πρέπει να περάσεις μια σειρά από Άθλους: την κίνηση στην Κηφισίας, την παρουσίαση στον διευθυντή, το deadline για την παράδοση του project... Αν τον τελευταίο καιρό νιώθεις ότι οι λέξεις εργασία και στρες μοιάζουν να είναι συνώνυμες και, μάλιστα, πως αυτή η κατάσταση σε έχει εγκλωβίσει σε έναν λαβύρινθο, βρες την έξοδο με 3 τρόπους, οι οποίοι θα σε βοηθήσουν να αντιμετωπίσεις το άγχος που σου προκαλεί η δουλειά:

1. Βρες χρόνο για «αποσυμπίεση»
Ναι, οι απαιτήσεις πλέον είναι τεράστιες για όλους στη δουλειά, από τον πιο χαμηλόμισθο που καθημερινά κλείνει εκεί δεκάωρα, μέχρι τα τοπ στελέχη που σε πιέζουν όλο και περισσότερο με όλο και περισσότερες ευθύνες. Πολύ συχνά το πρόγραμμά μας στη δουλειά είναι τόσο ασφυκτικό ώστε αν και ξέρουμε πόσο πολύ χρειαζόμαστε λίγο χρόνο για τον εαυτό μας, αυτός απλά δεν υπάρχει.

Αν οι ώρες που δουλεύεις είναι πια τόσο πολλές που δεν προλαβαίνεις να πας στην τράπεζα, πόσω μάλλον να κάνεις κάτι για εσένα, που θα σε χαλαρώσει και θα σου δώσει χαρά (όπως π.χ. να βρεθείς με τις κολλητές σου, να κλείσεις ραντεβού στο κομμωτήριο και να ξεκινήσεις γυμναστήριο), δες αν υπάρχει περιθώριο ευελιξίας στο ωράριό σου. Μήπως μετά την ολοκλήρωση ενός μεγάλου project μπορείς την επομένη να πας 2 ώρες αργότερα στο γραφείο; Ή αν ένα βράδυ Τετάρτης μείνεις στο γραφείο μέχρι αργά, θα μπορούσες την Παρασκευή το απόγευμα να φύγεις λίγο νωρίτερα; Οι σύμβουλοι επιχειρήσεων είναι σαφείς: όταν οι εργαζόμενοι νιώθουν πως οι εργοδότες σέβονται τους υπαλλήλους τους, τότε είναι πιο αποδοτικοί, στηρίζουν και οι ίδιοι με τη σειρά τους την επιχείρηση όπου δουλεύουν, ενώ παίρνουν πιο σπάνια αναρρωτικές άδειες.

Αν πάλι το ωράριό σου είναι αδιαπραγμάτευτο, εντόπισε τα «κενά» που θα σου επιτρέψουν να πάρεις μια ανάσα από το ασφυκτικό σου πρόγραμμα. Το πρωί βάλε ξυπνητήρι μισή ώρα νωρίτερα και αντί να πάρεις το λεωφορείο, περπάτησε μέσα από το πάρκο. Ή κάνε το «διάλειμμα του καπνιστή», ακόμα κι αν δεν καπνίζεις. Ο δρ Julian Ford, καθηγητής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ και συγγραφέας του βιβλίου Hijacked by Your Brain, εξηγεί ότι το διάλειμμα βοηθά τους καπνιστές (αλλά και όσους ακολουθήσουν το παράδειγμά τους, χωρίς να καπνίζουν αναγκαστικά) να διαχειρίζονται την πίεση της καθημερινότητας, αφού κάνουν restart στο μυαλό τους, σβήνοντας για λίγη ώρα από το νου τους όσα τους προκαλούν άγχος.



2. Μαζί είναι πάντα καλύτερα
Σήκωσε το βλέμμα σου από την οθόνη του υπολογιστή και κοίταξε γύρω σου: στο γραφείο δεν υπάρχουν μόνο υπολογιστές, έγγραφα και εργαζόμενοι, υπάρχουν άνθρωποι. Όχι μόνο άτομα που φέρνουν φακέλους και έρχονται να πάρουν τιμολόγια, αλλά άνθρωποι με τους οποίους περνάς το μεγαλύτερο μέρος της μέρας σου. Θυμήσου πόσο ωραία νιώθεις όταν πιάνεις το βλέμμα της κοπέλας στο απέναντι γραφείο που σου κάνει νόημα ότι ήρθε η ώρα να παραγγείλετε φαγητό. Αυτά τα λίγα λεπτά που θα καθίσετε μαζί μέχρι να αποφασίσετε τι θα παραγγείλετε, αυτές οι 4-5 φράσεις που θα ανταλλάξετε για το πώς περάσατε το σαββατοκύριακο θα βάλουν για λίγη ώρα στην άκρη όλα όσα σε πιέζουν και θα σου δώσουν δύναμη να συνεχίσεις τη δουλειά.

Αφιέρωσε λίγο χρόνο ώστε να γνωρίσεις την κοπέλα στη γραμματεία και πρόσφερέ της τη βοήθειά σου. Εκτός από το ότι οι συνάδελφοί σου είναι οι άνθρωποι που θα σε βοηθήσουν όταν πνίγεσαι στη δουλειά με αντάλλαγμα να ανταποδώσεις κι εσύ όταν θα το χρειαστούν κι εκείνοι, όπως δείχνουν οι επιστημονικές έρευνες, το να προσφέρουμε κάνει θαύματα στο μυαλό και το σώμα μας: Στο βιβλίο Why Good things Happen to Good People, δημοσιεύονται έρευνες από κορυφαία πανεπιστήμια όπως τα Harvard, Yale, Stanford και Princeton οι οποίες αποκαλύπτουν ότι όσοι επιλέγουν να προσφέρουν στους γύρω τους, με τον δικό του τρόπο ο καθένας, απολαμβάνουν οφέλη σωματικά αλλά και συναισθηματικά: ζουν περισσότερο, εμφανίζουν σπανιότερα κατάθλιψη, αλλά και προβλήματα καρδιάς, και είναι πιο ευτυχισμένοι.

3. Διαλογισμός στη δουλειά (δεν είναι δύσκολο!)
Ειδικά όταν τα πράγματα γίνονται πιο σκούρα κι από μαύρα και οι δείκτες του στρες σου φτάνουν στο κόκκινο, μπορείς να δοκιμάσεις κάποιες τεχνικές διαλογισμού. Φυσικά δεν θα καθίσεις πάνω στο γραφείο στη στάση του λωτού, ούτε θα αρχίσεις να μουρμουρίζεις «ωμ» όσο οι πελάτες θα μπαίνουν στο κατάστημα, αλλά όπως λέει η Diana Winston του πανεπιστημίου UCLA στο βιβλίο της Fully Present, «ποιος είπε ότι για να διαλογιστεί κανείς πρέπει να έχει τα μάτια του κλειστά;... Όσο περισσότερο βρίσκεσαι στο παρόν, τόσο λιγότερο άγχος νιώθεις». Επικεντρώσου στον εαυτό σου και στο τώρα: νιώσε την αίσθηση που έχει το ύφασμα που πρέπει να διπλώσεις. Ναι, είναι ένα μπλουζάκι που μαζεύεις από το δοκιμαστήριο (ενώ σε περιμένουν άλλα δέκα), αλλά με το να επικεντρώνεσαι στο τώρα αφήνεις πίσω σου τις σκέψεις που σε αγχώνουν. Ή ακολούθησε τη συμβουλή της δρ Nina Smiley, συγγραφέα του βιβλίου The Three Minute Meditator: «Σφίξε και μετά χαλάρωσε τους μυς στο μέτωπό σου και στο υπόλοιπο πρόσωπο όσο παίρνεις μια βαθιά αναπνοή. Εκπνέεις βγάζοντας από μέσα σου την ένταση. Συνέχισε με το υπόλοιπο σώμα. Με το να σφίγγεις και να χαλαρώνεις διάφορα σημεία στο σώμα σου, ο οργανισμός παίρνει το μήνυμα να διώξει το στρες».

Μπορείς να διαβάσεις το blogpost και στο queen.gr